بسیاری از مربیان دغدغه‌مند و مذهبی، با این مسئله مواجه شده‌اند که نسبت به نتیجه فعالیت‌هایشان برای تربیت دینی دانش‌آموزان احساس ناکارآمدی و بی‌ثمری کرده‌اند!
آیا دلیل این مسئله
عدم تسلط مربیان بر تکنیک‌های تربیت دینی است؟
یا کم‌اطلاعی دانش‌آموزان از مفاهیم و دستورات دینی؟
و یا این‌که احساس ربوبیت مربی نسبت به دانش‌آموزان؟
مربیان مذهبی دائماً به دنبال فرصت‌هایی‌اند که جلسات اعتقادی، اخلاقی و مناسبتی برگزار کنند و به کمک استدلال و روش‌های مختلف دانش‌آموزان را نسبت به دین راغب کرده و شبهات آنان را رفع کنند. اما پس از یک دوره تلاش مجاهدانه، احساس می‌کنند در مسیر رشد و تعالی دینی دانش‌آموزان موفق نبوده‌اند.
به‌نظر می‌رسد راه‌حل این مسئله را باید در خود مربی جست! در تربیت دینی دانش‌آموزان، محوریت با تربیت خود مربی است.
به هر اندازه مربی در فرایند رشد و تعالی در حال صعود باشد و حقایق دینی در وجودش نهادینه شده باشد، به همان اندازه می‌تواند زمینه تربیت دینی دانش‌آموزان را فراهم کند.
بنابراین، علاوه بر ضرورت یادگیری تکنیک‌های تربیتی و روش‌های انتفال مفاهیم دینی، مربیان نیازمند داشتن دیدگاه و نگرش صحیح نسبت به مقوله تربیت دینی هستند.
در این رویداد تلاش می‌شود، با تکیه بر مبانی فلسفی و عرفانی حکمت متعالیه، دیدگاه متفاوتی نسبت به تربیت دینی ارائه شود. دیدگاهی که مبتنی بر روش انفسی در تربیت دینی است و مربیان را با رویکرد حضوری – وجودی در تربیت دینی آشنا می‌کند.
- رویداد رأس ساعت ۱۵ آغاز خواهد شد؛ بنابراین ۱۰ دقیقه زودتر در محل برگزاری رویداد حضور یابید.
- لطفاً حجاب و آداب اسلامی را رعایت فرمایید.
